- Contact Us
- Events
- Careers
- Investors
- International
Menu
Röntgenfoto’s laten problemen zien met beenderen (de botten), zoals een infectie, bottumoren of breuken. Een röntgenfoto van de wervelkolom geeft de arts informatie over hoeveel degeneratie er heeft plaatsgevonden in de wervelkolom, zoals de hoeveelheid ruimte in de neuroforamen en tussen de tussenwervelschijven. Röntgenfoto’s zijn meestal de eerste stap voordat een andere, meer gespecialiseerde, test wordt uitgevoerd.
Dynamische röntgenfoto’s (flexie en extensie) helpen te bepalen of er instabiliteit is tussen de tussenwervelschijven. Deze röntgenfoto’s worden genomen vanaf de zijkant wanneer u zo ver mogelijk naar voren buigt en wanneer u vervolgens weer zo ver mogelijk naar achteren buigt. Vergelijking van deze twee röntgenfoto’s geeft de arts informatie om te zien hoeveel beweging er optreedt tussen elk spinaalsegment.
De magnetische resonantie beeldvorming (MRI) scan maakt gebruik van magnetische golven om foto’s te creëren van de lumbale wervelkolom in plakjes. De MRI-scan toont de lumbale wervelkolom beenderen alsmede de weke delen structuren zoals de tussenwervelschijven, gewrichten en zenuwen. MRI-scans zijn pijnloos en vereisen geen naalden of kleurstof. De MRI-scan is uitgegroeid tot de meest voorkomende test om te kijken naar de lumbale wervelkolom na een röntgenfoto.
De computertomografie (CT)-scan is een speciaal type van een röntgenfoto en het laat plakjes van botweefsels zien. De machine maakt gebruik van een computer en röntgenstraling om deze plakjes te creëren. Het wordt voornamelijk gebruikt wanneer er problemen worden vermoed in de botten.
De myelogram is een speciaal soort van röntgenfoto waarbij een speciale kleurstof wordt ingespoten in de wervelkolom. De kleurstof kan worden gezien op een röntgenfoto. Het laat een hernia zien, druk op het ruggenmerg of spinale zenuwen of een spinale tumor. Voordat de CT-scan en de MRI-scan werden ontwikkeld, was de myelogram de enige test die chirurgen hadden om op zoek te moeten gaan naar een hernia. De myelogram wordt hedendaags nog steeds gebruikt, maar lang niet zo vaak. De myelogram wordt meestal gecombineerd met een CT-scan om meer details te geven.
Een discogram bestaat uit twee delen. Eerst wordt een naald ingebracht in de tussenwervelschijf die probleem geeft en zout wordt geïnjecteerd in de tussenwervelschijf om druk binnen de tussenwervelschijf te creëren. Als dit de pijn geeft waar de patiënt last van heeft, suggereert dat de tussenwervelschijf de bron is van de pijn. Tijdens het tweede deel van de test, wordt kleurstof geïnjecteerd in de tussenwervelschijf. De kleurstof kan worden gezien op de röntgenfoto. De kleurstof laat de binnenkant zien van de tussenwervelschijf. Dit kan afwijkingen zichtbaar maken van de nucleus, zoals scheuren van de annulus en breuken van de tussenwervelschijf.
Een botscan is een speciale test waarbij er radioactieve tracers worden geïnjecteerd in de bloedbaan. De tracers worden vervolgens weergegeven op een speciale röntgenfoto’s van de rug. De tracers laten gebieden zien waar het bot een snelle reparatie proces ondergaat, zoals een helende fractuur of de omgeving van een infectie of tumor. Gewoonlijk wordt de botscan gebruikt om het probleem te lokaliseren. Andere tests, zoals de CT-scan of MRI-scan worden vervolgens gebruikt om te kijken naar het gebied in detail.
Een elektromyogram (EMG) is een speciale test die gebruikt wordt om te bepalen of er problemen zijn met één van de zenuwen die naar de onderste ledematen gaan. EMG’s worden meestal gedaan om te bepalen of de zenuwwortels geknepen worden door een hernia. Tijdens de test worden kleine naalden geplaatst in bepaalde spieren die worden geleverd door elk zenuwwortel. Als er sprake is van een verandering in de functie van de zenuw, zal de spier verschillende vormen van elektrische signalen versturen. De EMG-test leest deze signalen af en het kan u helpen te bepalen welke zenuwwortel betrokken is.
Artsen gebruiken bloedonderzoek om andere aandoeningen, zoals artritis of een infectie te identificeren. Rugpijn kan veroorzaakt worden door problemen die geen relatie hebben met de wervelkolom, zoals maagzweren, nierproblemen en een aneurysma van de aorta.