DISCUSHERNIA

Hoewel mensen vaak verwijzen naar een discushernia, een hernia van de tussenwervelschijf, als een verschoven schijf tussen de wervels, verschuift de tussenwervelschijf niet echt van zijn plaats. Integendeel, de term hernia betekent dat het materiaal van het midden van de tussenwervelschijf uitgeperst is uit de normale ruimte.

Oorzaken van een discushernia

Een hernia van de tussenwervelschijf treedt op wanneer de nucleus in het midden van de tussenwervelschijf, uit zijn normale ruimte wordt geduwd. Een hernia van de tussenwervelschijf wordt ook Hernia Nuclei Pulposi oftewel HNP genoemd. De nucleus drukt tegen de annulus, waardoor de tussenwervelschijf naar buiten uitpuilt. Soms hernieert de nucleus volledig door de annulus en wordt de nucleus uit de tussenwervelschijf geperst.

 

Hoewel de dagelijkse activiteiten kunnen veroorzaken dat de nucleus tegen de annulus drukt, is het lichaam normaal gesproken in staat om deze druk te weerstaan. Echter, als de annulus ouder wordt, heeft het de neiging om te kraken en scheuren. Het wordt gerepareerd met littekenweefsel. Dit proces staat bekend als degeneratie. Na verloop van tijd, verzwakt de annulus en de nucleus begint uit te puilen door de beschadigde annulus. De annulus wordt naar buiten gedrukt door de druk. Uiteindelijk kan de nucleus helemaal uitpuilen door de buitenste ring van de tussenwervelschijf.

 

Krachtig, herhaaldelijk buigen, draaien en tillen, kan abnormale druk geven op de schokabsorberende nucleus van de tussenwervelschijf. Als deze druk groot genoeg, kan deze verhoogde druk de annulus verwonden, wat leidt tot herniatie (het ontstaan van een breuk).

Oorzaak discushernia
Discushernia

Een hernia van de lumbale tussenwervelschijf kan ook ontstaan tijdens een acute (plotselinge) letsel. Tillen met de romp voorovergebogen en gedraaid kan leiden tot een hernia van de tussenwervelschijf. Een hernia van de tussenwervelschijf kan ook ontstaan door een zware impact op de wervelkolom, zoals het vallen van een ladder en de landing in een zittende positie.

 

Een hernia veroorzaakt pijn uit een verscheidenheid aan bronnen. Het kan leiden tot mechanische pijn. Dit is pijn die komt uit de delen van de wervelkolom die bewegen tijdens de activiteit, zoals de tussenwervelschijven en ligamenten. Pijn van een ontsteking doet zich voor wanneer de nucleus door de annulus uitpuilt. De nucleus komt normaliter niet in contact met bloed van het lichaam. Echter, een scheur in de annulus kan de nucleus in gevaar brengen voor het in contact laten komen met deze bloedtoevoer. Als de nucleus uitpult in de gescheurde annulus, kan de nucleus in contact komen met de bloedtoevoer, waardoor een reactie ontstaat van de chemicaliën in de kern. Dit zorgt voor ontstekingen en pijn. Een hernia van de tussenwervelschijf kan ook druk geven tegen een spinale zenuw. Druk op een geïrriteerde of beschadigde zenuw kan pijn veroorzaken die uitstraalt langs de zenuw. Dit heet neurogene pijn.

Welke delen van de wervelkolom zijn betrokken?

De menselijke wervelkolom wordt gevormd door 24 wervels, genaamd vertebrae. Wervels worden gestapeld op de top van een ander om de wervelkolom te vormen. De wervelkolom geeft het lichaam zijn vorm. Het gedeelte van de wervelkolom in de onderrug is bekend als de lumbale wervelkolom.

 

De lumbale wervelkolom is opgebouwd uit de onderste vijf wervels. Artsen verwijzen vaak naar deze wervels als L1 tot L5. Deze vijf wervels zijn opgesteld om de lage rug een lichte inwaartse bocht te geven. De laagste wervel van de lumbale wervelkolom, L5, is verbonden met de top van het heiligbeen, een driehoekig bot aan de onderkant van de wervelkolom die past tussen de twee bekken. Sommige mensen hebben een extra, of zesde, lendenwervel. Deze extra wervel veroorzaakt meestal geen bijzondere problemen.

Lage wervelkolom
Lage rug anatomie

Tussenwervelschijven scheiden de wervels. De tussenwervel-schijven zijn gemaakt van bindweefsel. Bindweefsel is het materiaal dat de levende cellen van het lichaam bij elkaar houdt. Bindweefsels wordt het meest gemaakt van vezels van een materiaal genaamd collageen. Deze vezels helpen de tussenwervelschijf tegen spanning en druk.

 

Een tussenwervelschijf bestaat uit twee delen. Het midden, genaamd de nucleus, is sponsachtig. Het biedt de meeste mogelijkheden van de schijf om schokken te absorberen. De nucleus wordt op zijn plaats gehouden door de annulus, een reeks van sterke bindweefselringen eromheen. Ligamenten bestaan uit bindweefsel dat de botten aan andere botten hecht.

 

Gezonde tussenwervelschijven werken als schokbrekers voor de ruggengraat. Ze beschermen de wervelkolom tegen de dagelijkse trek van de zwaartekracht. Ze beschermen ook tijdens inspannende activiteiten die een sterke kracht hebben op de wervelkolom, zoals springen, lopen en tillen.

Symptomen

Wanneer de tussenwervelschijf volledig uitpuilt via de annulus, veroorzaakt het in het algemeen onmiddellijke symptomen, met scherpe pijn die begint in één heup en hetzelfde been. Gewoonlijk, voelen patiënten niet langer hun gebruikelijke rugpijn, alleen pijn in de benen. Dit is waarschijnlijk omdat de pijnlijke spanning op de annulus vermindert wanneer de nucleus volledig uitgeduwd is.

 

Hernia’s van de tussenwervelschijven produceren een ontsteking als de nucleus in contact komt met het bloed van het lichaam (eerder genoemd). De ontsteking kan een bron van kloppende pijn worden in de lage rug en kan zich verspreiden in één of beide heupen en billen.

Een hernia kan tegen een spinale zenuw drukken en produceert op die manier symptomen van een beknelling. Zenuwpijn volgt bekende patronen in de onderste ledematen. Het kan worden gevoeld aan de zijkant van het bovenbeen, in de kuit, of zelfs in de voet en tenen.

 

Druk op de zenuw kan ook leiden tot een doof en tintelend gevoel of een prikkelend en pijnlijk gevoel tot waar de zenuw gaat in de onderste ledematen. Als dit gebeurt, reageren de reflexen van die persoon traag. De spieren die gecontroleerd worden door de zenuw, verzwakken en gevoel in de huid waar de zenuw gaat, wordt aangetast.

Pijn in been
Cauda Equina Syndroom

Zelden leiden symptomen tot veranderingen in de darm- en blaasfunctie. Een grote hernia van de tussenwervelschijf kan druk uitoefenen op de zenuwen die naar de darmen en blaas gaan. De druk kan leiden tot lage rugpijn, pijn dat langs de achterkant van beide benen loopt en gevoelloosheid of tintelingen tussen de benen in het gebied waar u contact mee heeft als u op een zadel zit. De huid rond de anus, tussen en op de billen en aan de binnen- en achterkant van de bovenbenen kan ongevoelig worden. Artsen spreken dan over het ‘rijbroekgebied’. De druk op de zenuwen kan leiden tot een verlies van controle in de darmen of blaas. Dit is een noodgeval. Als de druk niet verminderd, kan dit leiden tot blijvende verlamming van de darmen en blaas. Deze aandoening wordt een cauda equina syndroom genoemd. Bij een cauda equina syndroom raakt de cauda equina beklemd, een zenuwbundel laag in de rug. De zenuwen van de cauda equina zijn kwetsbaarder dan de gewone zenuwen zoals die in de benen. Artsen raden een onmiddellijke operatie aan om de druk te verwijderen van de zenuwen.

Welke behandelingsopties zijn er?

Deze symptomen kunnen zo lang mogelijk met niet-chirurgische methoden worden behandeld. Zoals koude- / warmtetherapie, fysiotherapie, epidurale injecties en medicatie voor pijnbeheersing.

 

Wanneer niet-chirurgische behandelingen na verloop van tijd geen verlichting meer bieden, kan een chirurgische behandeling worden aanbevolen. Om de druk van de zenuwen die pijn veroorzaken te verminderen, door de uitlijning van de wervelkolom en / of de ruimte tussen de wervels te herstellen.

 

Lees hieronder meer over mogelijke chirurgische behandelingen.

Laminotomie en discectomie
Microdiscectomie
Posterieure lumbaalfusie

De lamina vormt een dak-achtige structuur over de rug van het wervelkanaal. Bij deze procedure wordt een gedeelte van de lamina verwijderd (laminotomie), zodat de chirurg beter de ruimte heeft om de probleemtussenwervelschijf te verwijderen (discectomie). Deze procedure wordt vooral uitgevoerd wanneer de hernia druk is gaan zetten op een zenuw en het pijn veroorzaakt die zich verspreidt naar één been.

Microdiscectomie is de standaardoperatie voor een lumbale hernia. De procedure wordt uitgevoerd wanneer een hernia druk is gaan uitoefenen op een zenuwwortel. Tijdens de operatie wordt heel zorgvuldig een deel van de probleemtussenwervelschijf verwijderd (discectomie). Door het uitvoeren van de operatie met een chirurgische microscoop, hoeft de chirurg alleen maar een zeer kleine incisie te maken in de lage rug.

Een fusieoperatie voegt twee of meer botten in één stevig bot. Dit voorkomt dat de botten en gewrichten gaan bewegen. De procedure wordt soms gedaan met een discectomie. Mechanische pijn wordt verminderd omdat de fusie de bewegende delen stabiel houdt, zodat ze niet kunnen leiden tot irritatie en ontsteking.

Disclaimer:


De informatie op deze website is bedoeld als educatief hulpmiddel en is niet bedoeld als garantie of ter vervanging van een medische diagnose. Raadpleeg een arts voor een volledige lijst van indicaties, contra-indicaties, voorzorgsmaatregelen, waarschuwingen, klinische resultaten en andere belangrijke medische informatie die betrekking heeft op deze procedure. De informatie op deze website is mogelijk niet van toepassing op uw toestand, behandeling of het resultaat ervan, aangezien chirurgische technieken variëren en complicaties kunnen optreden. Het is belangrijk om de haalbaarheid van een chirurgische ingreep met een arts te bespreken om de juiste behandelingsoptie te bepalen.