Het sacrum, ook wel het heiligbeen genoemd, is een wigvormig bot dat deel uit maakt van het bekken. Het sacrum brengt het gewicht van het lichaam over naar de bekkengordel. Zoals de naam suggereert, treden sacrale insufficiëntiefracturen op wanneer de kwaliteit van het sacrum onvoldoende is geworden om de stress van het gewicht te dragen. Het bot heeft een deel verloren van de ondersteunende structuur en is zwak geworden. Aangezien dit meestal het gevolg is van osteoporose, komen sacrale insufficiëntiefracturen het vaakst voor bij oudere vrouwen.
Na het lezen van dit artikel, weet u meer over:
- Uit welke onderdelen het sacrum bestaat
- Wat de oorzaak is van deze aandoening
- Hoe artsen de diagnose stellen
- Welke behandelingen er beschikbaar zijn
index
Anatomie
Wat maakt het sacrum?
Het sacrum is een driehoekig bot net onder de lumbale wervelkolom. Het sacrum bestaat uit vijf segmenten die zijn samengesmolten tot één groot bot. Het stuitbeen of het staartbeen hecht zich aan de onderkant van het sacrum.
Het sacrum vormt de basis van de wervelkolom en het centrum van het bekken. Het sacrum brengt het gewicht van het lichaam over naar de bekkengordel. Het sacrum is korter en breder bij vrouwen dan bij mannen. Het sacrum wordt ook vaak het heiligbeen genoemd.
Op de top van het sacrum zijn er vleugels aan beide zijden die ala sacralis heten. Op de ala sacralis, past het sacrum tussen de twee helften van het bekken. Deze bekkenbeenderen worden de iliacale gewrichten genoemd. Dit is waar de SI-gewrichten worden gevormd. Deze SI-gewrichten bevinden zich laag op de rug ter plaatse van de twee kleine kuiltjes aan weerszijden van de wervelkolom. Deze drie botten van het bekken, het sacrum en de twee iliacale botten, maken een vorm van een ring.
De rami pubis ontmoeten elkaar in de voorkant van het bekken en vormen een gewricht genaamd de symfyse pubis, ook wel genaamd de schaambeenverbinding. De iliacale botten bevatten ook de aansluiting voor het heupgewricht.
Zenuwen die de wervelkolom verlaten in het gebied van het sacrum helpen bij het besturen van de darmen en blaas en geven het gevoel in het kruis.
Er zijn drie soorten bot: geweven bot, corticaal bot en trabeculair bot. Bij volwassenen, wordt geweven bot gevonden waar sprake is van een gebroken bot dat geneest (callusvorming). Het kan ook worden gevonden bij hyperparathyreoïdie (bijschildklieren maken te veel hormonen aan) en bij de ziekte van Paget. Het is samengesteld uit willekeurig gerangschikte collageenstrengen. Het wordt normaal verbouwd door het lichaam en wordt vervangen door corticaal of trabeculair bot.
Corticaal bot heet compact of lamellair bot. Het corticale bot vormt de schors van de beenderen. Corticaal bot heeft een dichte structuur en is 80 procent van onze botmassa. De radius (polsbot), de schedel, en de lange botten zijn gemaakt van corticaal bot.
Trabeculair bot doorkruist de interne holte van het bot. Het ligt tussen de corticale botoppervlakken. Het is de innerlijke ondersteunende structuur en is sponsachtig. Het maakt 20 procent uit van onze botmassa. Normaal trabeculair bot ondergaat altijd verbouwing aan de binnenkant van het bot. Trabeculair bot is te vinden in de heup, ruggengraat en het dijbeen.
De drie belangrijkste cellen die de botten vormen en de botten zijn vorm geven zijn osteoblasten, osteocyten en osteoclasten. Osteoblasten zijn botvormende cellen. Wanneer calcium wordt afgezet in de cellen, maakt calcium de botten sterk en hard. Osteocyten zijn volwassen osteoblasten gevangen in het bot. Osteoclasten zijn bot-resorbeerbare cellen. Zij breken botoppervlakken af door het vrijgeven van een chemische stof genaamd een enzym. Hun activiteit is voor een deel geregeld door hormonen in het lichaam.
Het is normaal voor de botten om mini-fracturen te hebben door de dagelijkse slijtage. Deze mini-fracturen worden genezen door de lopende botremodellering. Botremodellering komt voor in een cyclus van 120 dagen. Normaal bot heeft een balans van het opruimen van oud bot en de vorming van nieuw bot. Osteoclasten resorberen of ruimen op beschadigd bot in de eerste 20 dagen. Bot wordt vervolgens gevormd door osteoblasten in de resterende 100 dagen.
Sacrale insufficiëntiefracturen treden meestal parallel op aan de wervelkolom. Ze komen het meest voor in de ala sacralis, net naast het SI-gewricht. Op sommige momenten is er ook een dwarsfractuur die de insufficiëntiefracturen verbinden wanneer zij zich voordoen aan beide zijden van het sacrum. De breuklijnen maak vervolgens een “H” patroon. Sacrale fracturen worden ingedeeld in drie zones, zone 1, zone 2 en zone 3. Als de breuk alleen in de ala sacralis voorkomt, is er meestal geen risico voor schade aan de zenuwen.
Gerelateerd document: Anatomie van de lage rug
index
Oorzaken
Wat zijn de oorzaken van sacrale insufficiëntiefracturen?
Een arts genaamd Lourie beschreef voor het eerst sacrale insufficiëntiefracturen in 1982. Deze fracturen kunnen leiden tot ernstige pijn in de bil, rug, heup, lies en / of bekken. Wandelen gaat meestal langzaam en is pijnlijk. Veel dagelijkse activiteiten zijn pijnlijk, moeilijk en in sommige gevallen onmogelijk.
Sacrale insufficiëntie breuken treden op wanneer de kwaliteit van het sacrum onvoldoende is geworden om de stress van het gewicht te dragen. Het bot heeft een deel van de ondersteunende structuur verloren en is zwak geworden.
Osteoporose is de belangrijkste oorzaak van sacrale insufficiëntiefracturen. Osteoporose wordt gedefinieerd als een laag botmassa (gewicht). Er is een daling in het botweefsel en mineralen zoals calcium. Dit kan de beenderen broos laten worden. Dit betekent dat ze gemakkelijker kunnen breken. Botdichtheid wordt gemeten door een DEXA scan. Bij een DEXA-scan, worden de lumbale wervelkolom, de heup en soms de pols gescand. Osteoporose treft 25 miljoen mensen in de Verenigde Staten. Van deze 25 miljoen, zijn 80 procent vrouwen.
Andere risicofactoren die het bot kunnen verzwakken zijn straling aan het bekken, het gebruik van steroïden, reumatoïde artritis, hyperparathyroïdie, anorexia nervosa, levertransplantatie, osteopenie, ziekte van Paget, heupprothese en een lumbo-sacrale fusie (operatie). Sacrale insufficiëntiefracturen kunnen ook voorkomen bij zwangere vrouwen of vrouwen die borstvoeding geven vanwege een tijdelijke osteoporose.
Sacrale insufficiëntiefracturen kunnen ook spontaan optreden, wat betekent dat een trauma zoals een val niet perse hoeft te gebeuren. De breuk kan ook gewoon optreden als het bot te zwak is om de stress van het gewicht te dragen. Als het sacrum gebroken is, zal bij 60 procent van de breuken, het bot in de voorkant van het bekken ook breken. Dit bot heet de ramus pubis.
index
Symptomen
Hoe voelt een sacrale insufficiëntiebreuk?
Helaas zijn sacrale insufficiëntiefracturen vaak een onvermoede en niet gediagnosticeerde oorzaak van lage rugpijn bij oudere vrouwen. Het was niet tot 1982 dat ze werden beschreven door een arts genaamd Lourie.
Symptomen kunnen bestaan uit hevige pijn in de bil, rug, heup, lies en / of bekken. Als de ramus pubis is gebroken, kan er pijn gevoeld worden aan de voorkant van het bekken. Wandelen gaat meestal langzaam en is pijnlijk. Het kan moeilijk zijn om andere noodzakelijke activiteiten te doen. De rug of bekken kunnen gevoelig zijn bij het aanraken. U kunt vinden dat u een beperkte bereik heeft van de beweging van de lage rug.
Zelden is er schade aan de zenuwen met sacrale insufficiëntiefracturen. Wanneer de zenuwen zijn beschadigd, zijn er meestal problemen met de darm- of blaasfunctie of een verminderd gevoel of kracht van het been.
index
Diagnose
Hoe wordt de diagnose gesteld?
Wanneer u uw fysiotherapeut bezoekt vanwege bijvoorbeeld pijn in uw rug, kunnen er vragen worden gesteld over uw algemene gezondheid, wat uw klachten zijn en of u een ongeluk (trauma) heeft gehad die uw klachten veroorzaakt kunnen hebben.
Uw fysiotherapeut zal u lichamelijk gaan onderzoeken. De functie van uw zenuwen en het ruggenmerg zullen waarschijnlijk ook gecontroleerd worden. Daarnaast kan het bereik van de rug getest worden en uw gevoel kan ook getest worden.
Sommige patiënten kunnen worden doorverwezen naar een arts voor verdere diagnose.
index
Behandeling
Welke behandelingen zijn er beschikbaar?
Sacrale insufficiëntiefracturen worden meestal op een niet-chirurgische manier behandeld.
Niet chirurgische revalidatie
Bij uw fysiotherapeut zult u waarschijnlijk een programma volgen om u weer te helpen uw pijn te kunnen beheersen. De behandeling kan bestaan uit rust, pijnstillers, loopoefeningen met een rollator of krukken. Een rugbrace kan soms ook nuttig zijn.
Uw fysiotherapeut kan gebruik maken van warmte, zachte massage en elektrische stimulatie of TENS-eenheden om uw pijn te verminderen. Er kan ook aangeraden worden om wateroefeningen te doen in een zwembad. Het drijfvermogen van het water helpt mensen te lopen en oefenen op een veilige manier zonder dat er te veel spanning staat op het geblesseerde gebied.
Hoewel herstel en revalidatie variëren, kunnen patiënten een verbetering van de symptomen zien na één tot twee weken na de behandeling. De meeste mensen zijn pijnvrij in zes tot 12 maanden. Volledige genezing kan optreden na negen maanden. De meeste patiënten herstellen volledig.
Post-operatieve revalidatie
Voorheen was bedrust de aanbevolen behandeling voor sacrale insufficiëntiefracturen. Maar er kunnen veel complicaties zijn van langdurige bedrust, vooral bij ouderen.
Voordat gewichtdragende activiteiten zijn toegestaan, zult u waarschijnlijk niet-gewichtdragende oefeningen blijven doen voor een periode van tijd. In deze fase van uw herstel, kunt u wellicht bed-oefeningen doen onder toezicht van een fysiotherapeut. U zult waarschijnlijk in eerste instantie hulp nodig hebben voor de dagelijkse activiteiten en dit kan betekenen dat u thuishulp nodig heeft of een verblijf in een uitgebreid zorgcentrum.
Zodra u klaar bent om verder te komen in de fysiotherapie, zal het fysiotherapieprogramma u helpen om een beperkt aantal gewichtdragende activiteiten te doen tijdens uw herstelperiode. Dit kan worden getolereerd met een rollator of krukken in de meeste gevallen. Beperkte gewichtdragende activiteiten helpen daadwerkelijk nieuw botgroei te stimuleren. Als uw fysiotherapie-programma nog steeds doorgaat, kan uw fysiotherapeut samen met u samenwerken om vorderingen te maken met gewichtdragende activiteiten zoals wandelen en het tillen van lichte gewichten. Het vermijden van te veel cafeïne, alcohol en roken is ook belangrijk. Ergotherapie kan ook worden aanbevolen om u te helpen met apparatuur die nuttig kan zijn voor het douchen, aankleden en andere dagelijkse activiteiten.
Het doel van fysiotherapie is om het herstel sneller te laten verlopen, zodat u sneller terug kunt keren naar uw dagelijkse activiteiten. Als het herstel goed op weg is, zult u waarschijnlijk steeds minder fysiotherapie nodig hebben. Vaak krijgt u een thuisprogramma mee, zodat u thuis de oefeningen kunt blijven oefenen.
index
Beoordeling van de arts
Uw arts zult beeldvorming willen hebben van uw bekken. Conventionele röntgenopnamen zijn vaak negatief. Het sacrum is een radiologisch moeilijk te beoordelen gebied, door de complexe anatomie en de overprojectie van de darmen. Verkalkte iliacale vaten kunnen ook de radiologie van het sacrum verstoren. Een fractuur kan wel goed worden gezien op een botscan, computertomografie (CT), of Magnetic Resonance Imaging (MRI).
Uw arts kan een botscan bij u laten uitvoeren met technetium-99m medronaat ethyleen difosfonaat (MDP). De MDP wordt geïnjecteerd in uw ader. Dit moet worden uitgevoerd na een minimum van 48 tot 72 uur nadat de symptomen beginnen. Waar er sprake is van een breuk, zal de MDP zich concentreren. Opname patronen op de scan kunnen de “H”-vorm laten zien, ook wel het Honda teken genoemd wanneer een sacrale insufficiëntie fractuur aanwezig is.
Single Photon Emission Computed Tomografie (SPECT) is een nieuwe, geavanceerde diagnostische nucleaire geneeskunde waarbij een radionuclide in een ader wordt gespoten. Deze wordt in het bloed opgenomen en hoopt zich op in het weefsel dat moet worden bekeken. SPECT-beeldvorming wordt vaak toegevoegd aan de onderzoeken om informatie te leveren die niet beschikbaar zijn op routine botscan beelden. Het biedt een drie-dimensionale (3-D) uitzicht op het onderzochte gebied.
Nadat u een botscan heeft gehad, blijft u op de onderzoekstafel liggen en de camera zal draaien rond de tafel terwijl hij foto’s maakt. SPECT-beeldvorming neemt ongeveer 30 tot 60 minuten tijd in beslag. Sedatie kan nodig zijn.
CT-scan kan worden gebruikt om een positieve botscan te bevestigen en om extra informatie te geven.
MRI is het radiologisch onderzoek van keuze door sommige artsen. Beenmerg oedeem op een MRI suggereert een breuk. Een MRI-apparaat maakt gebruik van magnetische golven, geen röntgenstralen, om het bot en zachte weefsels te laten zien.
Uw arts kan u verzoeken om bloed te laten prikken voor het laboratorium. Dit is om te zien of er andere oorzaken kunnen zijn voor osteoporose die behandeld kunnen worden.
De behandeling van osteoporose is van cruciaal belang in een poging om het risico van andere insufficiëntiefracturen te dalen. Uw chirurg zal u waarschijnlijk aanbevelen om aanvullend calcium, vitamine D te gebruiken. Een voorgeschreven medicijn die mineraal verlies uit de botten helpt te voorkomen, wordt ook vaak gebruikt.
Medicijnen die worden gebruikt om de breuk te helen zijn: calcium (1200-1500mg) en vitamine D Bisfosfonaten zoals Actonel, Fosamax en Boniva kunnen worden gebruikt om osteoporose te behandelen. Calcitonine wordt ook gebruikt om te helpen bij de pijn en genezing van het bot bij breuken. Parathyroïd hormoon (PTH) vervanging kan ook nuttig zijn. Het verhoogt zowel de botresorptie en botvorming. De botdichtheid neemt toe, waardoor het bot sterker wordt.
Voor pijn, kunnen verdovende middelen of opioïden nuttig zijn. Sommige artsen vinden dat niet-steroïdale anti-inflammatoire middelen (NSAID’s) zoals Aleve of ibuprofen niet gebruikt mogen worden gedurende ten minste drie tot vier weken na een nieuwe breuk. Sommige studies hebben aangetoond dat ze de fractuurgenezing kunnen vertragen.
Regelmatige afspraken met uw arts zijn belangrijk. DEXA scans worden meestal herhaald om ervoor te zorgen dat de behandelingen voor uw osteoporose werken.
Uw arts kan u fysiotherapie aanbevelen als u veel pijn heeft. Warmte, zachte massage en elektrische stimulatie of TENS units kunnen de pijn verbeteren.
index
Operatie
Sacrale insufficiëntie fracturen worden zelden chirurgisch behandeld. Een nieuwere behandeling die de pijn zou kunnen verlichten en waardoor u eerder uw normale activiteiten kunt hervatten, wordt sacroplastie genoemd.
Tijdens sacroplastie, wordt een beenderlijm (botlijm) genaamd polymethylmethacrylaat (PMMA) ingespoten in de breuk. Ernstige complicaties kunnen optreden als het niet correct wordt uitgevoerd.
Sacroplastie kan worden overwogen bij personen met een ernstige daling van de functionele capaciteit en kwaliteit van leven. Het kan een snellere verlichting geven van de pijn dan de typische conservatieve behandeling.
Het gebied dat wordt geïnjecteerd wordt gereinigd en gesteriliseerd. Dit helpt bij het verlagen van de mogelijkheid van een infectie. Een naald wordt geplaatst in de ruimte boven de breuk. Dit wordt gecontroleerd met een röntgenstralingmachine. Beenderlijm (botlijm) wordt vervolgens geïnjecteerd en verhardt vrij snel. Dit stabiliseert de breuk. U kunt meestal dezelfde dag naar huis gaan.
Als er neurologische symptomen aanwezig zijn vanwege het sacrale fractuur, moet het sacrum worden gestabiliseerd. Schroeven en platen kunnen worden gebruikt.
U zult waarschijnlijk vaak naar u chirurg terug moeten komen na de operatie om te controleren hoe uw breuk is genezen. Beeldvormend onderzoek zal worden herhaald. In zes tot negen maanden, moet u in staat kunnen zijn om terug te keren naar uw vorige activiteitenniveau.
Als u sacroplastie heeft gehad, zal de breuk waarschijnlijk veel sneller genezen. Hierdoor kunt u eerder terug naar uw vorige activiteiten. Uw arts zal waarschijnlijk beeldvormend onderzoek herhalen om de voortgang van de genezende breuk te controleren.