Spinale Stenose

Spinale Stenose is een klinisch syndroom dat wordt gekenmerkt door pijn in de billen of benen, die al dan niet gepaard kan gaan met rugpijn. Het treedt op wanneer er een vernauwing is in het wervelkanaal, waardoor de zenuwwortels of het ruggenmerg bekneld of gecomprimeerd raken. Het wervelkanaal, ook bekend als het spinale kanaal, is de holle structuur die wordt gevormd door de opeenstapeling van wervels in de wervelkolom. Wanneer deze structuur vernauwt, kan dit leiden tot compressie van de neurale elementen. Dit resulteert in neurogene claudicatio, wat pijn in de benen veroorzaakt, vooral tijdens het lopen en staan. Door degeneratieve veranderingen in de wervelkolom, zoals osteoartritis, kunnen de weefsels nabij het wervelkanaal tegen de zenuwen drukken. Dit is een verklaring voor het feit dat lumbale Spinale Stenose, een vernauwing van het wervelkanaal in het lumbale gedeelte van de wervelkolom, een frequente oorzaak is van rug- en beenklachten bij volwassenen ouder dan 55 jaar.

Oorzaken van Spinale Stenose

In de lumbale wervelkolom is het ruggenmergkanaal doorgaans ruim genoeg voor de spinale zenuwen. Het kanaal heeft normaal gesproken een diameter van 17 tot 18 millimeter, iets kleiner dan een eurocent. Stenose treedt op wanneer het kanaal vernauwt tot 12 mm of minder. Bij een diameter kleiner dan 10 millimeter treden er ernstige symptomen van lumbale spinale stenose op.

Er zijn verschillende factoren die bijdragen aan de ontwikkeling van stenose.

Enkele van de meest voorkomende zijn:

Congenitale Stenose
Spinale Degeneratie
Instabiliteit van de Wervelkolom
Hernia.

Congenitale Stenose

Sommige mensen worden geboren met een wervelkanaal dat van nature smaller is. Dit hoeft in de vroege levensjaren geen problemen te veroorzaken. Echter, personen met een nauw wervelkanaal hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van stenose. Zelfs een klein rugletsel kan druk op het ruggenmerg veroorzaken. Mensen die geboren zijn met een smal wervelkanaal ondervinden vaak problemen op latere leeftijd, omdat het kanaal de neiging heeft om te vernauwen als gevolg van veroudering.

Degeneratie

Degeneratie is de meest voorkomende oorzaak van spinale stenose. Slijtage van de wervelkolom door veroudering en herhaalde stress en spanning kan veel problemen veroorzaken in de lumbale wervelkolom. De tussenwervelschijven kunnen beginnen in te zakken waardoor de ruimte tussen de wervels vermindert. Osteofyten, of botuitgroei, kunnen zich vormen als gevolg van degeneratie, en deze kunnen in het wervelkanaal steken, waardoor de beschikbare ruimte voor de spinale zenuwen vermindert. De ligamenten die de wervels bij elkaar houden, kunnen verdikken en deze verdikte ligamenten kunnen in het wervelkanaal drukken. Al deze factoren kunnen leiden tot een vernauwing van het wervelkanaal.

Instabiliteit van de wervelkolom

Instabiliteit van de wervelkolom kan leiden tot stenose. Instabiliteit van de wervelkolom houdt in dat de botten van de wervelkolom meer bewegen dan normaal. Wanneer er instabiliteit is in de lumbale wervelkolom, kan dit het gevolg zijn van het uitrekken of scheuren van de ondersteunende ligamenten door een ernstig rugletsel. Mensen met aandoeningen die leiden tot het verlies van bindweefsel kunnen ook last hebben van instabiliteit van de wervelkolom. Ongeacht de oorzaak, kan de extra beweging in de botten van de wervelkolom leiden tot stenose

Hernia van de tussenwervelschijf

Stenose kan optreden wanneer er een hernia ontstaat in een tussenwervelschijf in de onderrug. Normaal gesproken is de schokabsorberende tussenwervelschijf in staat om de neerwaartse druk van de zwaartekracht en de belasting van dagelijkse activiteiten op te vangen. Echter, als de druk op de tussenwervelschijf te sterk is, zoals bij het landen van een sprong in een zittende positie, kan de kern van de tussenwervelschijf door de buitenste ring scheuren en uit de schijf worden geperst. Dit staat bekend als een hernia. Wanneer een hernia van de tussenwervelschijf naar achteren is gericht, kan het druk uitoefenen op de zenuwen in het wervelkanaal, wat de symptomen van stenose veroorzaakt.

Welke delen van de wervelkolom zijn betrokken?

De menselijke wervelkolom wordt gevormd door 24 wervels, genaamd vertebrae. Wervels worden gestapeld op de top van een ander om de wervelkolom te vormen. De wervelkolom geeft het lichaam zijn vorm.

Botring

Een botring is bevestigd aan de achterkant van elk wervellichaam. Wanneer de wervels op elkaar worden gestapeld, vormen deze botringen een holle buis. Deze benige buis, die het wervelkanaal wordt genoemd, omringt het ruggenmerg terwijl het door de wervelkolom loopt. Net zoals de schedel de hersenen beschermt, beschermen de botten van de wervelkolom het ruggenmerg.

Het ruggenmerg reikt slechts tot de tweede lumbale wervel in de onderrug. Onder dit niveau omvat het wervelkanaal een bundel van zenuwen die naar de onderste ledematen en bekkenorganen lopen. De Latijnse term voor deze bundel van zenuwen is cauda equina, wat paardenstaart betekent.

Een tussenwervelschijf bevindt zich tussen elk wervellichaam en zorgt voor ruimte tussen de botten van de wervelkolom. De tussenwervelschijf functioneert normaal gesproken als een schokdemper. Het beschermt de wervelkolom tegen de dagelijkse belasting van de zwaartekracht en tegen zware activiteiten die een sterke kracht op de wervelkolom uitoefenen, zoals springen, rennen en tillen.

Symptomen

Stenose ontwikkelt zich meestal geleidelijk over een lange periode. Dit komt omdat de voornaamste oorzaak van spinale stenose de degeneratie van de wervelkolom is in het latere leven. Symptomen ontwikkelen zich zelden snel wanneer degeneratie de oorzaak van het probleem is. Een ernstig letsel of een hernia kan echter onmiddellijke symptomen veroorzaken.

Patiënten met stenose ervaren niet altijd rugpijn. In het begin ervaren zij vaak ernstige pijn en zwakte in de benen, meestal in beide benen tegelijkertijd.

De symptomen beïnvloeden voornamelijk het gevoel in de onderste ledematen. De druk op de zenuwen door stenose kan leiden tot een tintelend en prikkelend gevoel in de huid waar de spinale zenuwen naartoe leiden. Reflexen worden trager. Sommige patiënten ervaren kramp in de beenspieren. Anderen rapporteren ongewone sensaties, zoals het gevoel dat er water langs hun benen sijpelt.

De symptomen veranderen afhankelijk van de positie van de onderrug. Buigen naar voren verbreedt het wervelkanaal en verlicht meestal de symptomen. Daarom hebben mensen met stenose vaak de neiging om verlichting van de symptomen te ervaren wanneer ze zitten of in een opgekrulde positie slapen. Activiteiten zoals opstaan, staan en lopen vereisen dat de rug zich strekt of zelfs iets naar achteren buigt. Deze positie van de onderrug maakt het wervelkanaal kleiner en verergert vaak de symptomen.

Welke behandelingsopties zijn er?

Deze symptomen kunnen zo lang mogelijk met niet-chirurgische methoden worden behandeld. Zoals koude- / warmtetherapie, fysiotherapie, epidurale injecties en medicatie voor pijnbeheersing.

Wanneer niet-chirurgische behandelingen na verloop van tijd geen verlichting meer bieden, kan een chirurgische behandeling worden aanbevolen. Om de druk van de zenuwen die pijn veroorzaken te verminderen, door de uitlijning van de wervelkolom en / of de ruimte tussen de wervels te herstellen.

Lees hieronder meer over mogelijke chirurgische behandelingen.

Laminotomie en discectomie

Microdiscectomie

Posterieure lumbaalfusie

De lamina vormt een dak-achtige structuur over de rug van het wervelkanaal. Bij deze procedure wordt een gedeelte van de lamina verwijderd (laminotomie), zodat de chirurg beter de ruimte heeft om de probleemtussenwervelschijf te verwijderen (discectomie). Deze procedure wordt vooral uitgevoerd wanneer de hernia druk is gaan zetten op een zenuw en het pijn veroorzaakt die zich verspreidt naar één been.

Microdiscectomie is de standaardoperatie voor een lumbale hernia. De procedure wordt uitgevoerd wanneer een hernia druk is gaan uitoefenen op een zenuwwortel. Tijdens de operatie wordt heel zorgvuldig een deel van de probleemtussenwervelschijf verwijderd (discectomie). Door het uitvoeren van de operatie met een chirurgische microscoop, hoeft de chirurg alleen maar een zeer kleine incisie te maken in de lage rug.

Een fusieoperatie voegt twee of meer botten in één stevig bot. Dit voorkomt dat de botten en gewrichten gaan bewegen. De procedure wordt soms gedaan met een discectomie. Mechanische pijn wordt verminderd omdat de fusie de bewegende delen stabiel houdt, zodat ze niet kunnen leiden tot irritatie en ontsteking.

Disclaimer:

De informatie op deze website is bedoeld als educatief hulpmiddel en is niet bedoeld als garantie of ter vervanging van een medische diagnose. Raadpleeg een arts voor een volledige lijst van indicaties, contra-indicaties, voorzorgsmaatregelen, waarschuwingen, klinische resultaten en andere belangrijke medische informatie die betrekking heeft op deze procedure. De informatie op deze website is mogelijk niet van toepassing op uw toestand, behandeling of het resultaat ervan, aangezien chirurgische technieken variëren en complicaties kunnen optreden. Het is belangrijk om de haalbaarheid van een chirurgische ingreep met een arts te bespreken om de juiste behandelingsoptie te bepalen.

SPINALE STENOSE